میدان نقش جهان به دستور شاه عباس اول صفوی ، قبل از اینکه شهر اصفهان به پایتختی انتخاب شود ، در قرن یازدهم هجری قمری (1021 هجری قمری) به جای میدان کوچکی که از دوران تیموریان باقی مانده بود ساخته شد . این میدان با طول تقریبی 507 متر و عرض 158 متر در چهار گوشه خود ، چهار اثر تاریخی را در خود جای داده است که بزرگترین و با شکوهترین شاهکارهای هنری دوران صفویه می‌باشند . نامهای دیگر این میدان شاه و امام می باشند . این بناهای چهارگانه در شرق ، مسجد شیخ لطف الله در غرب ، کاخ رفیع عالی قاپو ، در جنوب ، مسجد پرآوازه جامع عباسی و در شمال ، سر در باشکوه بازار قیصریه می‌باشند .
دور تا دور میدان را غرفه‌های دو اشکوبه احاطه کرده‌اند . در این غرفه‌ها از آن روزگار تاکنون انواع صنایع دستی و سوغات اصفهان به مسافران و گردشگران عرضه می‌شود . در دوره شاه عباس و جانشینان او این میدان محلی برای بازی چوگان ، رژه سربازان ، جشن و چراغانی و محل نمایشهای اعیاد و جشنهای مختلف بود . دو ستون سنگی جلو مسجد امام و در قرینه آن روبروی سر در بازار قیصریه ، دروازه‌های چوگان بازی بوده‌اند .
